Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Incognia - Τόσα Καλοκαίρια










Είναι μια από αυτές τις μέρες που όλα μοιάζουν δύσκολα
Και όλο γυρίζουν στο μυαλό μου τα ιδία πράγματα
Τι να είναι αυτό που με σκορπαει
Και κάνει τα βράδια μου να φαίνονται αδειανά
Γιατί ο δρόμος μου στο πίσω με πάει
Και όλο με ρίχνει ξανά στα χαμηλά

Τόσα καλοκαιριά και τόσους χειμώνες
Εικοσιδυο χρόνια εικοσιδυο αιώνες
Πόσες άδειες μέρες και άλλες τόσες νύχτες
Περίμενα μόνος, (και εσύ ποτέ δεν ήρθες)
Πόση αλήθεια και άλλο πόσο ψέμα
Τώρα, πλέον έχουν γίνει ένα
Δεν φτάσανε οι λέξει μα ούτε και οι πράξεις
Και εσύ ποτέ, ποτέ δε θα με μάθεις

Δε σε ξέρω καλά
Όμως δεν μ’ άφησες να σε γνωρίσω
Όταν εγώ ήμουν μπροστά
Εσύ με πήγαινες πάντα πιο πίσω

Τόσα καλοκαιριά και τόσους χειμώνες
Εικοσιδυο χρόνια εικοσιδυο αιώνες
Πόσες άδειες μέρες και άλλες τόσες νύχτες
Περίμενα μόνος, (και εσύ ποτέ δεν ήρθες) (x2)
Πόση αλήθεια και άλλο πόσο ψέμα
Τώρα, πλέον έχουν γίνει ένα
Δεν φτάσανε οι λέξει μα ούτε και οι πράξεις
Και εσύ ποτέ, ποτέ δε θα με μάθεις

Κάπως έτσι διαλέξαμε και οι δυο το τέλος να έρθει
Αφήσαμε πίσω ερείπια και σταχτή
Σε αλλά μήκη κύματος εκπέμπαμε μα δεν..
Το καταλαβαίναμε συνεχεία φέρναμε..
Αντίρρηση ο ένας στον άλλον και ήτανε λάθος τόσο πάθος
Έτσι λοιπών και εγώ, επαψα να σε κυνηγώ
Με ένα τραγούδι σαν αυτό, σε χαιρετώ,
θέλω να ξεχαστώ ,σε ένα παράδεισο μικρό να σκεπαστώ
με του ουρανού το μυστικό να βρω ένα καινούριο θησαυρό

Τόσα καλοκαιριά και τόσους χειμώνες
Εικοσιδυο χρόνια εικοσιδυο αιώνες
Πόσες άδειες μέρες και άλλες τόσες νύχτες
Περίμενα μόνος, (και εσύ ποτέ δεν ήρθες) (x2)
Πόση αλήθεια και άλλο πόσο ψέμα
Τώρα, πλέον έχουν γίνει ένα
Δεν φτάσανε οι λέξει μα ούτε και οι πράξεις
Και εσύ ποτέ, ποτέ δε θα με μάθεις